Witajcie, mam problem i nie wiem jak to wyjaśnić. W sierpniu przeprowadziliśmy się do wynajmowanego mieszkania. Po około tygodniu może (dokładnie nie wiem kiedy bo część rzeczy ignorowałam) zaczęły mieć miejsce różne wydarzenia. Początkowo to bagatelizowałam - a to kot (mamy dwa), to u sąsiadów cos itd.
Jednak pewnej nocy obudził mnie pewien odgłos - był to dźwięki jaki wydają koty gryząc rolety w sypialni(rolety są tylko w tym pokoju). Zdenerwowałam się bo koty wypraszamy na noc z sypialni ale pomyślałam, że pewnie któryś się schował i udało mu się zostać. Włączyłam lampkę ale kota nie zobaczyłam. Stwierdziłam, że schował się pod łóżkiem a o 2 w nocy nie chciało mi się bawić z kotem w chowanego. Zgasiłam lampkę i zasnęłam. Nagle coś spadło - podskoczyłam na łóżku i patrzę, że lampa stojąca na komodzie leży na ziemi. Tego już było za wiele i mega zdenerwowana wstałam żeby odnaleźć tego łobuza. Świecę pod łóżkiem i nic. Nagle z kuchni słyszę miauki. Trochę zdezorientowana wyszłam z pokoju a tam są oba koty... Stanęłam jak wryta. Szybko pobiegłam do łóżka i bałam się nawet odwrócić. Myślałam nad tym ale jeśli to nie koty to nie wiem jak![:(]()
co wydawało ten odgłos na tyle wyraźny że się obudziłam i czemu spadła lampka?
Oprócz tego kilka razy byłam pewna, że mąż wrócił z pracy bo słyszałam jak wkłada klucz, rusza klamką ale nikt nie wchodzi i nikogo nie ma przy drzwiach. Córka (1,5 roku) też to słyszy bo krzyczy "tata tata". Jedyna różnica jest taka, że męża koty wyczuwają już na klatce bo zawsze biegną do drzwi a po paru sekundach mąż dopiero przekręca klucze - w tym wypadku nie biegną.
Od tego czasu w nocy gdy córka budzi się do karmienia patrzy w jeden kąt i mówi "mee mee" ( nauczyła się że tak robi koza i teraz dużo zwierzaków to mee). Pytam gdzie to mee a ona tam patrzy. Już ją odwracam, kłade pieluszkę na oczy bo mnie to przeraża ale ona i tak tam patrzy. Jednak nie jest to co noc.
Mieliście może z czymś takim doczynienia? Na wiele sytuacji przymykałam oko i tłumaczyłam kotami, dzieckiem lub sąsiadami. Ale zaczyna mi już brakować pomysłów a wszystko się nasila.
Jednak pewnej nocy obudził mnie pewien odgłos - był to dźwięki jaki wydają koty gryząc rolety w sypialni(rolety są tylko w tym pokoju). Zdenerwowałam się bo koty wypraszamy na noc z sypialni ale pomyślałam, że pewnie któryś się schował i udało mu się zostać. Włączyłam lampkę ale kota nie zobaczyłam. Stwierdziłam, że schował się pod łóżkiem a o 2 w nocy nie chciało mi się bawić z kotem w chowanego. Zgasiłam lampkę i zasnęłam. Nagle coś spadło - podskoczyłam na łóżku i patrzę, że lampa stojąca na komodzie leży na ziemi. Tego już było za wiele i mega zdenerwowana wstałam żeby odnaleźć tego łobuza. Świecę pod łóżkiem i nic. Nagle z kuchni słyszę miauki. Trochę zdezorientowana wyszłam z pokoju a tam są oba koty... Stanęłam jak wryta. Szybko pobiegłam do łóżka i bałam się nawet odwrócić. Myślałam nad tym ale jeśli to nie koty to nie wiem jak
co wydawało ten odgłos na tyle wyraźny że się obudziłam i czemu spadła lampka?Oprócz tego kilka razy byłam pewna, że mąż wrócił z pracy bo słyszałam jak wkłada klucz, rusza klamką ale nikt nie wchodzi i nikogo nie ma przy drzwiach. Córka (1,5 roku) też to słyszy bo krzyczy "tata tata". Jedyna różnica jest taka, że męża koty wyczuwają już na klatce bo zawsze biegną do drzwi a po paru sekundach mąż dopiero przekręca klucze - w tym wypadku nie biegną.
Od tego czasu w nocy gdy córka budzi się do karmienia patrzy w jeden kąt i mówi "mee mee" ( nauczyła się że tak robi koza i teraz dużo zwierzaków to mee). Pytam gdzie to mee a ona tam patrzy. Już ją odwracam, kłade pieluszkę na oczy bo mnie to przeraża ale ona i tak tam patrzy. Jednak nie jest to co noc.
Mieliście może z czymś takim doczynienia? Na wiele sytuacji przymykałam oko i tłumaczyłam kotami, dzieckiem lub sąsiadami. Ale zaczyna mi już brakować pomysłów a wszystko się nasila.